Missing the moon
Ως γνωστό,η ελπίδα είναι αυτή που ξεψυχά τελευταία και εφόσον εμείς επιμένουμε να εθελοτυφλούμε στη διάρκεια του βίου μας,καλό είναι να υπάρχει κάποιος να μας κρατάει συνεχώς από το χέρι και να οδηγεί τα βήματα μας.Τα μέσα που η ίδια η ελπίδα μετέρχεται,πειστικά ή όχι,συνιστούν ιδανική συντροφιά για τις ψευδαισθήσεις μας:Κανείς δεν λείπει πραγματικά σε κανέναν,κανείς δεν μπορεί να νιώσει κανέναν και όμως αναζητούμε κάτι που δεν ξέρουμε ή νοσταλγούμε κάτι που δεν ζήσαμε.Στιγμές ενσυναίσθησης ή απωλεσθείσας τρυφερότητας.Δεν είμαστε τίποτε άλλο από ξερονήσια,κουκκίδες μιας άγονης γραμμής,δυσπρόσιτα και αφιλόξενα.
Καθώς όμως πέφτει το βράδυ,αφήνοντας ως αναμνήσεις μελιχρές εικόνες της ζωής που πια έχει φύγει,κάπου ανάβει ένα μικρό φως,από κάποιον έρημο φάρο,μια αμυδρή υπόσχεση στοργής για εκείνους που ταξιδεύουν κοντά μας.Για εκείνους που αφήνονται να τους καθοδηγήσει αυτή η μικρή λάμψη που καθρεφτίζεται στα παγωμένα νερά.
Ωστόσο άγνωστη παραμένει η πορεία αυτών που προσπερνούν,των ανοικονόμητων περιπτώσεων που χάνονται στο κρύο και σκοτεινό πέλαγος,νοσταλγώντας το μελαγχολικό φως της σελήνης.
(E la nave va).
posted by still ill @ 1:48 AM
8 Comments:
Πάντα υπάρχει ένα φως στον ορίζοντα.Είτε είναι από φάρο είτε από το φεγγάρι.Συχνά φορώντας τα μαύρα γυαλιά, κυρίως την νύχτα ,χανόμαστε χωρίς πυξιδα.Την τελευταία στιγμή όμως πριν τον πνιγμό ένα χέρι μας τραβάει απο τα μαλλιά.
Είτε το θέλεις είτε όχι πάντα κάποιος θα σε σώζει...
φιλιά και εύχομαι να είσαι καλά και αν ανέβεις για Πάσχα, να την κάνουμε εκείνη τη μπλογκο-συνάντηση που λέγαμε...
'the trick is to keep breathing'
έτσι είχε γράψει κάποιος ...
Tο Πάσχα,cuentos,θα το περάσω στο χωριό του πατέρα μου στην Αιτωλοακαρνανία.Ίσως ανέβω στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες κατά τα τέλη Μαΐου.Όμως,σαν να το βλέπω τώρα,θα κάθομαι σε κάποιο παγκάκι του δημοτικού κήπου και θα οικτίρω τον εαυτό μου που δεν γνώρισα τους φίλους από τη Δράμα.Μη μου κρατήσεις κακία για αυτό:)
(Απλά είμαι εξαιρετικά πληκτικός τύπος και ήδη αρκετά σας έχω επιβαρύνει με την μόνιμη μελαγχολική μου διάθεση).
Ναι houli v,αλλά φαίνεται πως το ξεχνάει συνέχεια.Να του το θυμίζεις που και που:)
Λοιπόν, άσε εμάς να σου πούμε αν είσαι πληκτικός ή όχι.Όσο για την μελαγχολία, προσπαθώ αυτά που γράφω να μην είναι και τόσο "μαύρα" γιατι ενας φίλος που με διάβαζε και είναι μακρυά, στεναχωριόταν και μου ζήτησε να μη γραφω τόσο στεναχωρες σκέψεις...
Κατάλαβες?
Αν έρθεις στη Δράμα, επικοινώνησε(ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ) με το ραδιο ΗΧΩ και ζητα τον αγγελο.Αυτός θα κανονίσει συνάντηση και θα βρεθούμε κάποιοι δραμινοί.
Αντε και μη "ρίχνεις" την αξία σου.Εχεις ένα καταπληκτικό χάρισμα, αυτό της γραφης.Για τα άλλα ελπίζω να τα πούμε από κοντά...
φιλιά και keep on hoping
Και για να στο κάνουμε χειρότερο, θα ανεβάσουμε πλήθος φωτο+ηχητικά ντοκουμέντα από το meeting που θα χάσεις;ΡΡΡΡ
Καλό μήνα:)
Quizás la Cruz del Sur
pueda sincronizar
la verde luz del pulso de la vida
Που θα χάσω;Ευτυχώς Citronella μου είναι πρωταπριλιά και δικαιολογούνται οι ψευδείς δηλώσεις.
Θα προσπαθήσω πάντως να είμαι ένα μέρος των ντοκουμέντων:p
Καλό μήνα και για σένα.
Στο τέλος σε έχασα.
Ίσως ο Σταυρός του Νότου να μπορέσει να συγχρονίσει το πράσινο φως του παλμού της ζωής.
Νομιζω οτι αυτό λέει...
φιλιά
Χμ ναι κάτι τέτοιο λέει - πόσο περίεργο να βλέπεις πάντως την μετάφραση ε?
Καλή Ανάσταση, όσο για τα meetings ας καταφέρουμε να μαζευτούμε με το καλό και θα γίνουν και αυτά.
:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home